We waren een klein beetje te laat vertrokken uit Heist op den Berg (logeeradres van Kobe voor die avond) en kwamen dus ook via een andere kant Antwerpen binnen, om vijf minuten voor vijf reden we de parkeergarage op het Astridplein binnen, om vijf uur begon het..... Jassen opgehangen, toiletbezoek, naar onze stoelen gebracht en precies toen we een halve seconde zaten begon het:
Per 1 november aanstaande heeft deze jongedame een nieuw contract bij CM! (weeral hoor ik u denken haha) Dossierbeheerder/berekenaar staat er dan achter mijn naam!
Ik ben zelf natuurlijk heel erg blij, maar het voelt ook een beetje als het in de steek laten van mijn oude groepje! Zeker omdat de andere twee niet eens mee mogen doen voor mijn plaats, omdat ze nog geen half jaar in dienst zijn.... en zeker ook naar iemand wiens contract niet verlengd werd een tweetal maanden terug..., maar ja eigenlijk mag je daar dan niet aan denken hè, maar hey ben ook maar een mens!
In eerste instantie blijf ik gewoon op mijn plaats zitten (maar krijg al wel het bij de nieuwe job horende salaris) en wordt mijn plaats opengeschreven. De gelukkige die daar komt te zitten zal ingeleerd worden en dan start mijn opleiding (voorzien in december/januari)
Tijd om die fles champagne (die we eigenlijk pas open gingen doen als de laatste doos hier was uitgepakt) eensn meester te maken!!
Gisteren zijn we naar het 'verjaardagsfeest' van K3 in Eindhoven geweest! Heb onze meisjes al de 'ik ga naar een concert, en ik wil vooraan staan-trucjes' aangeleerd haha. Nee, maar zonder gekheid, het deed me wel eventjes terugdenken aan de tijd dat ik voor mezelf dat plekje van voor verdedigde uit alle macht... Een uurtje voor het optreden begon zag ik dat er vooraan aan het hek nog plaats was, en ik parkeer mezelf met de dames aan het hek. Dames op hun gat, voorzien van popcorn. Even later aan de babbel met de mij omringende mensen en we konden zelfs een heuse plaspauze voorzien zonder dat er gevaar dreigde om dat begeerde plaatsen te verliezen ;) 10 minuten voor het begon gingen de meisjes rechtstaan en schiet daar ineens een mevrouw met twee kindjes tussen de meisjes en het hek...(wat er toen gebeurde moet ik niet uitleggen zeker, resultaat was wel dat madam het juist voor het begin afbolde ghe ghe) Goed, muziek begint...Vrij hard voor kinderoortjes naar mijn gevoel, maar wat bleek ook vrij hard voor kinderblaasjes...Kim moest naar het toilet...en tja...dilemma...dat gaat niet gaan natuurlijk....*pling* idee, popcorn emmertje leeggegooid en dat dan maar als 'toilet' gebruikt... Ik denk dat ze nu wel klaar zijn voor pinkpop volgend jaar ;)
De foto's:
K3 al op het podium toen we aankwamen (danspasjes aan het leren aan de kindjes)
In het K3-huis
Lekker pannekoeken!
Jong geleerd is oud gedaan :D
Dit is de opname van een verjaardagsgroet aan K3, normaal gezien aanstaande zaterdag te zien op Z@ppelin!
Het was een gratis optreden, maar wat wel onbetaalbaar was dat waren de gezichtjes van de meisjes toen we ze tijdens de pistolets vertelden dat ze die middag naar K3 gingen gaan (helaas heb ik daar geen foto's van) Om de studio 100 overkill helemaal compleet te maken staat er volgend weekend de Mega Mindy-show op het programma (dies helaas nie gratis...) en ook hier weten de dames nog niets van!!
Eerst heel hard geschrokken, Daarna heel boos geworden. Omdat anderen dat verschrikkelijke nieuws niet belangrijk genoeg vinden om met ook een kind van hem te delen
Het spijt me als ik hier mensen mee kwets, maar dit is hoe ik me op dit moment voel,
Pfffffffff (das kort omschreven hoe ik me op dit moment voel haha) Ik had een interne sollicitatie gedaan voor dossierbeheerder/berekenaar uitkeringen en vandaag was de gesprekkenronde (de testen waren vorige week en daar kan ik echt niks over zeggen, de eerse twee heb ik wel redelijk gedaan denk ik, maar die laatste was zo'n figurenreeks en vul maar aan...tja...niet mijn sterkste kant zullen we maar zeggen) En dat is precies zo altijd hèt gevreesde gesprek in zo'n sollicitatieronde, beetje kruisverhoor achtig, met vieren rond een tafel, een tweetal wat de meest onmogelijke vragen afvuurt, kortom niet echt prettig. Maar wonder boven wonder ben ik deze keer met een beter gevoel buiten gegaan dan dat ik binnenging! Het gesprek liep en het liep goed! Zelfs nog een compliment gehad over mijn juiste analysering van de dienstverlening op onze dienst (en hoe die beter kan) door de meneer links van mij (insiders weten dat die man niet rap complimenten geeft haha)Later op de dag bevestigde mijn diensthoofd mijn gevoel over het gesprek met de woorden 'jij hebt dat heel goed gedaan' Heerlijk om dat soort dingen na zo'n gevreesd gesprek te horen hoor! Ik ga er nog altijd van uit dat ik het niet heb, kwestie van quasi onmogelijk om mij nu van mijn plek af te halen enzo, maar volgende week weten we meer, keep you posted!!
By the way, tis nu wel heel raar voor mij hoor... Vorige week is er een nieuwe begonnen die ik nu volop aan het inleren ben, drie maal raden hoe hij heet...Frederic...En dan ook nog eens dezelfde initialen als Frederik die hier thuis rondloopt!!! Dacht dat ik gek werd toen groepshoofd zijn naam kwam zeggen! Ach ja, kan me in ieder geval nooit meer verspreken he *lol*
En dan zo een maand na de verhuis zijn er nog altijd dozen die niet uitgepakt zijn, loopt hier alles nog niet helemaal zoals het zou moeten, zijn we alletwee ondertussen de tol aan het betalen voor het zo hard werken hier deze zomer (en is de een daar op een verkeerde manier mee om aan het gaan en kan de ander daar even echt niet mee om), en is het hier voor de moment niet echt de gedroomde nieuwe start in ons huis...maar ook daar is wel verbetering in zicht, tenminste dat hoop ik toch! Foto's van een ingericht huis volgen van zodra ik eindelijk de batterij van de camera eens op heb geladen!
Welkom bij de zin en onzin van mijn leventje. Ik ben Monique, 33 jaar, Nederlandse, maar woon samen met mijn lieve schat Frederik in het Belgische Turnhout. Samen proberen we drie kindjes op te voeden; Kim, Bregje en Kobe. Ook loopt er hier nog een zwarte bol haar vol met stront rond, onze kat Rakker