Ik val in herhaling

Op mijn oude log is deze vraag ook al eens voorbij gekomen, ik vrees dat ik hem weer moet stellen....

Wat moet je doen als houden van pijn doet?

En wat doe je dan met al die sneeuw???

Juist ja!!


Ondertussen is het gestopt met sneeuwen en hoor je het buiten alweer smelten....jammer hoor, maar als dit een voorbode is van de winter dan zal er vast nog wel veel meer vallen!! (hoop dat de inhoud van onze mazouttank het eind van de winter ook haalt...)

Het sneeuwt!!!

(deze keer wel in chronologische volgorde!!)

Sint in Turnhout

Vandaag kwam de sint dan eindelijk aan in Turnhout, en het was kkkkkoud!!! (zoals dat eigenlijk ook hoort, en ja thuis hebben we nog lekker warme chocolademelk gedronken..)
Bedenk me nu ook dat dit de eerste foto's van Bregje met bril zijn haha, ja ons meis heeft een bril.. (nadat wij eigenlijk de eerste brief van het clb niet echt geloofden ehum)Maar goed, Sintfoto's:














Zie dat de foto's flink doorheen gehusseld zijn met het oploaden, maar heb ff geen zin om te veranderen...puzzelt u zelf maar!!

Weet ut ff niet...

Wat ik met dit weblog moet doen....

Ik besef heel goed dat dit nu niet het meest gelezen log op het web is en dat moet ook niet, absoluut niet zelfs..., maar ik kan er even niet veel mee. Heb een aantal bedoelingen ermee, oa herinneringen bewaren en mijn ei kwijt kunnen. En vooral dat laatste kan ik niet meer echt, zonder dat ik gevoel heb dat ik me moet inhouden wil ik zeggen..

Wat doe ik? Ga ik gewoon zo door met oppervlakkig geratel, stop ik ermee (eigenlijk niet echt een optie) of ga ik de boel achter slot en grendel gooien...ik weet u niet!

De nieuwe!

Update: zie ondertussen ook www.wateenleven.be

Rust zacht lieve oma

Gisteravond om 21.30 uur is mijn oma overleden.

Ik was met de meisjes op een halloweenfeest toen mijn mama mij heeft gebeld. Pas toen we thuis waren en de meisjes in bed lagen heb ik mijn voicemail geluisterd. Daarop vertelde mijn mama het nieuws dat oma geen medicatie meer kreeg en dat het binnen de week 'afgelopen' zou zijn. Meteen gepland dat ik dan deze middag eventjes naar haar toe zou gaan.
Deze morgen opnieuw een voicemailbericht, oma was inmiddels overleden....

En het is zo vreemd, het raakt me nog niet echt, precies dat mijn gevoel hier los van staat...heel raar voelt dat...

We waren al lang van plan om bij haar langs te gaan, maar Kobe heeft ze nooit gezien....
Laat het in ieder geval een (harde) les zijn voor mezelf om geen dingen meer uit te stellen, maar te doen!