11 augustus

Ik heb Frederik gisteren naar het ziekenhuis gebracht voor een opname op de PAAZ. Iets wat al tijden aansleept is uiteindelijke een hele zware depressie geworden. Ik heb het voor hem gedaan, om hem de kans te geven om rust te vinden, er weer bovenop te raken en, het allerbelangrijkste, uit te zoeken waardoor dat dit allemaal komt. Hij wilde niet, bleef daarop hameren, maar ik zag geen andere keuze meer. Ons gezin functioneert al tijden niet meer als gezin en op dit moment werden we allemaal meegezogen in zijn zwarte wereld. Ben doodsbang dat ik onze relatie hiermee de doodsteek heb gegeven, want er is de laatste maanden al zoveel kapot gemaakt, maar dat is even niet meer belangrijk. Het belangrijkste is dat hij terug zichzelf kan worden….Neemt niet weg dat ik me ontzettend leeg voel hier thuis, terwijl ik had verwacht dat dit ook mij rust zou brengen. Dat brengt het me nog niet .....