niets en windpokken

De uitslag van de CT: niks aan de hand....
Tja en daar zit je dan, zowat op het ergste voorbereid, heel opgelucht dat er niets ernstigs aan de hand is en een dokter die zegt dat we dan over een maand nog maar eens bloed moeten prikken.....
Zo lamgeslagen als iets, zit het dan toch in mijn hoofd? Ja, als ik geloof wat iedereen me aan probeert te praten wel ja. Nee, want ik voel zelf dat er iets lichamelijks niet in orde is, of praat ik het zo voor mezelf goed? Pfff ik weet het niet meer...
Als er over een maand nog afwijkingen in mijn bloed zitten dan wordt ik doorgestuurd om me binneste buiten te laten keren, maar eigenlijk wil ik dat nu al, was alleen te verdoofd om dat daarjuist te zeggen!
Een dokter waar ik heel de week nog over riep dat ie me gelukkig serieus pakt en me nu gewoon een maand heen stuurt, t voelt rot..
Ik laat de boel wel even bezinken en kijk deze week nog even aan en dan ga ik aan t eind van de week nog wel eens terug...

En daarjuist bericht van de onthaalmoeder, Kobe heeft de windpokken, geluk bij een ongeluk dat ik thuis ben nu... Hij heeft ze nog niet zo heel erg, alleen nog maar in zijn liesjes, eentje op zijn p....ltje (ocharme) en eentje boven op zijn hoofdje..